- SALVE Supremum
- SALVE Supremumapud Statium l. 3. Sylv. 3. v. 206.Audit, et immites lente descendit ad umbras,Verbaque dilectiae fert narraturus Etruscae.Salve supremum, senior meritissime Patrum,Supremumque vale ------Salutatio est ultima, quâ in funebribus olim defunctum inclamare proximi solebant. De quo ritu etiam Virg. loquitur Aen. l. 11. v. 98.------ Salve mi maxime Palla,Aeternumque vale ------Nempe sic salutabant, qui resalutare non poterant, demortuos suos in aeternum se amittere rati. Vide Desiderium Heraldum Not. ad Martialem l. 5. Epigr. 66. Ioann. Kirchmannum Funerum l. 3. c. 9. Caspar. Barthium Animadversion. ad Statium d. l. et supra passim, ubi de Defunctis, Funere etc. uti de verbo Salve sternutantibus acclamato infra voce Sternutatio.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.